06:20 माझी कविता

               ही माझी पहिली कविता फ़क्त तिच्या साठी आहे
               कदाचित ती तुम्हाला नाही समजणार !
               वाट पाहतोय की केव्हातरी इथे येउन पुन्हा वाचेल ती . . .


               प्रत्येक क्षणी म्हणतेस
               "माझ्या बोलण्याचा लावू नकोस वेगला अर्थ,"
               पण कसं सांगू तुला
               तुझ्या विना माझे आनंदी जीवन आहे व्यर्थ . . .

               मैत्री की प्रेम
               खरचं ठाउक नाही मला,
               पण आयुष्यातला प्रत्येक क्षण
               तुझ्या सोबत असावसं वाटतं मला . . .

               पाहीले नाही तुला अद्याप
               वाटते मला खंत,
               पण तुला न पाहिल्याशिवाय
               होणार नाही माझा अंत . . .

               होइल तुझी सवय मला
               म्हणुन वाटते तुला भीती,
               बोललीस जेव्हा हे
               कसं सांगू वाईट वाटले मला किती . . .

               "ठेऊ का phone" म्हणतेस,
               तेव्हा येतो तुझा राग मला,
               पण हक्क नाही तुझ्यावर आज
               मग रागावू तरी कसा तुला . . .

               खुप मोठे आहे आयुष्य
               ठाउक नाही मी कुठवर राहीन,
               मरता मरता फ़क्त एकदाच
               तुझी चारोळी ऐकून जाइन. (मी आहे इथे त्याच्यासाठी...) . . .

               कदाचीत नसेल आवडली कविता माझी
               तरी पण लिह तुझ्या डायरीत
               कदाचीत आयुष्यात पुढे-माघे कधी,
               मी राहीन की नाही तुझ्या आठवणीत . . .

               मनात होते शब्द काही
               आले ओठांवर तुझ्यासाठी,
               असतील अजुन शब्द काही
               येतील पुन्हा फ़क्त तुझ्याचसाठी . . .

               विचार करता-करता तुझा
               शब्दानी पुरते छेडले मला,
               कविता झाली की चारोळी
               आता तूच सांग मला . . .

               माझी ही कविता
               ठाउक नाही समजली की नाही तुला,
               पण केली तुझ्यावर मी कविता,
               हे please सांगू नको कुणाला ! . . .
               .
               .
               .
              


               चंद्रासाठी चांदणी तू
               अन् सागरासाठी किनारा आहेस
               बोलून चालून मैत्रीण तू माझी
               मग हृदयाच्या एवढ्या जवळ का आहेस


               आहेत अनेक मित्र सागराच्या लाटांपरी
               किनार्‍याला भिडणारी तू एकच लाट आहेस
               बोलून चालून मैत्रीण तू माझी
               मग हृदयाच्या एवढ्या जवळ का आहेस


               भर पहाटे बालकनित घेतलेल्या
               दीर्घ श्वासपारी तू आहेस
               बोलून चालून मैत्रीण तू माझी
               मग हृदयाच्या एवढ्या जवळ का आहेस


               सारखे तुझ्यासोबत ह्सावसे वाटते
               सांग काय करू मी ?
               फुलपाखरांच्या पंखावरील काहीसे ते रंग
               तू त्या हस्याने चोरून घेतले आहेस
               बोलून चालून मैत्रीण तू माझी
               मग हृदयाच्या एवढ्या जवळ का आहेस


               बालपण आजुनी तुझे गेले नाही
               मोठेपण कदाचित तुला मिळणार नाही
               तू थोडी नाही, जरा जास्तच वेडी आहेस
               बोलून चालून मैत्रीण तू माझी
               मग हृदयाच्या एवढ्या जवळ का आहेस


               डोळे मिचकावत चंद्र एकदा हसला होता
               त्या दोन चांदण्यानसोबत सजला होता
               त्या मोहक हस्यापरी जाणीले मी इतुके
               कुठेतरी तुही हर्षात नाहत आहेस
               बोलून चालून मैत्रीण तू माझी
               मग हृदयाच्या एवढ्या जवळ का आहेस
               .
               .
               .
               .
               -वेदांत